تأثیر آموزش نظریه ذهن بر ارتقاء همکاری، خویشتن‏داری و قاطعیت کودکان پسر اتیستیک ۱۲-۷ سال از دیدگاه معلمان

هدف: پژوهش حاضر، تأثیر آموزش نظریه ذهن بر ارتقاء همکاری، خویشتن‏داری و قاطعیت کودکان پسر اتیستیک 12-7 سال شهر تهران را بررسی نموده است. روش: این تحقیق  از نوع پژوهش­های تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل همه کودکان پسر اتیستیک 12-7 شهر تهران بود. نمونه شامل 12 کودک اتیستیک بود که با نمونه‏گیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهشی، پرسشنامه 38 سوالی نظریه ذهن و پرسشنامه مهارت‏های اجتماعی گرشام و الیوت (1990) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها، از روش‏های آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t مستقل و همبسته) استفاده شد. یافته ‏ها: یافته‏های پژوهش نشان داد که آموزش، اثر معناداری بر همکاری و خویشتن‏داری در پس آزمون داشته است. نتیجه‏ گیری: با استناد به داده‏های بدست آمده از این پژوهش می‏توان نتیجه گرفت که آموزش نظریه ذهن موجب ارتقاء همکاری و خویشتن­داری می­شود اما قاطعیت را بهبود نمی‏بخشد.